Archidiecezjalna Droga Krzyżowa Chorych i Niepełnosprawnych

Rozważania czytały osoby z różnymi niepełnosprawnościami, one też niosły krzyż oraz świece.

- Ta modlitwa jest wyrazem naszej troski nie tylko o sprawy ciała, bo niepełnosprawność dotyka całego człowieka - jego fizyczności, psychiki, ale także duszy. Osoby chore i z niepełnosprawnościami są dla nas niezwykłymi znakami nadziei - paradoksalnie to właśnie one najpełniej ukazują, jak bardzo cenne i ważne jest każde ludzkie życie - mówi Paweł Trawka, rzecznik prasowy Caritas i jałmużnik biskupi.

Podkreśla, że Chrystus oddał swoje życie za każdego z nas. Bóg wydał samego siebie za nasze grzechy, aby każdy mógł dostąpić zbawienia, by w Nim odnaleźć nadzieję i w Jego ranach szukać uzdrowienia.

- Dla Caritas i naszej misji to przesłanie ma fundamentalne znaczenie. Nie zatrzymujemy się jedynie na uczynkach miłosierdzia wobec ciała. Równie ważne, a może nawet ważniejsze, są uczynki miłosierdzia względem duszy. To właśnie dokonuje się podczas tego nabożeństwa: osoby chore i z niepełnosprawnościami, pokonując bariery - pomimo, a może właśnie w swoim cierpieniu, chorobie i trudnościach - uwielbiają Chrystusa cierpiącego, przygniecionego ciężarem krzyża, przybitego do drzewa zbawienia - tłumaczy P. Trawka.

Jak zaznacza, tej modlitwie polecano nie tylko chorych i osoby z niepełnosprawnościami, ale także ich bliskich i opiekunów. Tych, którzy - jak święta Weronika - ocierają łzy, krew i brud; jak Szymon z Cyreny - pomagają nieść ciężar cierpienia; tych, którzy ofiarowują pocieszenie, obecność i serce.

- Dziękuję wszystkim, którzy wzięli udział w tym wyjątkowym nabożeństwie. Szczególnie tym wszystkim, którzy pomogli przybyć chorym i niepełnosprawnym. Obyśmy doświadczyli w naszym sercu tej niezwykłej tajemnicy, że po Wielkim Piątku przychodzi Niedziela Zmartwychwstania - mówił ks. kan. Paweł Cembrowicz, proboszcz parafii katedralnej, który poprowadził nabożeństwo.