Jeszcze jako narzeczeni, w ramach przygotowań do ślubu, uczestniczyli w spotkaniu z rodziną, która adoptowała dziecko. Pod wpływem ich świadectwa zgodnie pomyśleli, że gdyby mieli problem z poczęciem dziecka, również zdecydowaliby się na taki krok. Pobrali się w 2003 r. Mimo że byli otwarci na potomstwo i bardzo go pragnęli, pierwszą rocznicę ślubu przeżywali jako małżeństwo bezdzietne. Siłą rzeczy, ze strony rodziny i znajomych, zaczęły pojawiać się pytania: „A na co wy jeszcze czekacie?” – Wtedy jeszcze byliśmy spokojni, ale wiedzieliśmy, że coś jest „nie tak” – opowiada Michalina. Ponieważ problem nie znajdował rozwiązania, małżonkowie postanowili poszukać fachowej pomocy. Skomplikowana procedura diagnostyczna była dość uciążliwa, zwłaszcza dla Michaliny.