Przez krzyż do zbawienia przejdź do galerii

Staja 6 Weronika ociera twarz Jezusowi

Podziwiam Weronikę. Nie lęka się żołdaków, nie wstydzi się okazać Ci serce na oczach kapłanów i całego tłumu, ale z odwagą i miłością ociera Twoje Oblicze. Jakaż ona szczęśliwa, że Tobie Bogu swojemu, przyniosła ulgę. Ona to uczyniła, bo wierzyła, że pod warstwą kurzu, krwi i potu jest Twoje Oblicze. Pamiętam te słowa, że cokolwiek uczynicie jednemu z tych maluczkich - mnie uczynicie. To znaczy, że cokolwiek innym uczynię, czynię to dla Ciebie, Jezu. Tak, ale czy ja swoim zachowaniem się jestem podobny? Panie, spraw, aby moje oblicze zniekształcone przez chorobę odzwierciedliło jednak Twoje oblicze miłości, cierpliwości i dobroci.