– Polskie dzieci nie są sierotami, ja będę ich ojcem – miał powiedzieć Jam Saheba, otwierając podległe mu ziemie dla Polaków – głównie kobiet i dzieci – którzy w 1942 r. opuścili ZSRR, idąc za Armią Polską gen. Władysława Andersa.
Wszystko zaczęło się od wkroczenia Armii Czerwonej na polskie ziemie 17 września 1939 r. Rozpoczęły się wówczas prześladowania naszych rodaków – aresztowania, wywózki i rozstrzeliwania, a na początku 1940 r. masowa deportacja w głąb Związku Radzieckiego, na Syberię. Nadzieja na oswobodzenie jednak nie gasła. Sytuacja sybiraków zmieniła się w 1941 r. po podpisaniu tzw. układu Sikorski–Majski. Był on pokłosiem trwającej agresji III Rzeszy na ZSRR. Pchnęło to Stalina do zawarcia sojuszu z aliantami, również z Polską. Na mocy dokumentu pod dowództwem gen. Władysława Andersa powstała Armia Polska. Wedle umowy rodziny żołnierzy i dzieci sieroty zostały objęte amnestią i wyruszyły w ślad za wojskiem w kierunku ówczesnej Persji (dziś Iran).
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.