Poszerzony zostanie hol windowy. Pięknie prezentować się będzie zaplecze sanitarne – nawet skorzystanie z toalety klasztornej dostarczy wrażeń estetycznych (znajdzie się tu m.in. historyczny piec). Wkrótce ukryte zostaną wszelkie instalacje – znikną widoczne dotąd w niektórych miejscach kłębowiska rur. Wszędzie stworzone zostają udogodnienia dla osób niepełnosprawnych. Wejście do klasztoru będzie możliwe także od strony wschodniej. Odnowiona zostanie dawna furta, rozmównica.

Przechodząc przez kolejne pomieszczenia, widzimy – po usunięciu tynków – „wypisaną” na ścianach historię gmachu. Tu widać stare cegły, zapewne odzyskane ze średniowiecznych murów klasztoru przy jego późniejszej przebudowie, tam ślady po nieistniejących już przejściach, gdzie indziej szklaną przegrodę postawioną za czasów działania szpitala czy niewyraźny napis na ścianie, powstały w czasach, gdy w pocysterskim opactwie mieszkały już boromeuszki. Stare litery zostaną starannie odtworzone. Na ścianach zawisną dawne krucyfiksy, obrazy. XIX-wieczne witraże z krzyżami maltańskimi przypomną czasy, kiedy gospodarzami obiektu byli joannici.

Remont parteru to nie wszystko. Prace prowadzone są także na 3. kondygnacji budynku i w wieży północnej, trwa remont na dachu. – W tym roku skończymy 7. etap i część 8. etapu, co oznacza, że już 60 proc. dachu będzie odnowione. Ponadto prowadzony jest ostatni etap remontu dachu Domu Jana i Henryka – tłumaczy pani Krystyna. – Oczywiście mamy dalsze plany, związane choćby z izolacją murów i uporządkowaniem wirydarza św. Jadwigi.

Praca wre. Naraz różne działania prowadzi tu 30–60 osób. Wnętrza klasztoru na razie dla turystów są niedostępne, ale na furcie, od strony bazyliki, działa cały czas punkt informacyjny (od 9.00 do 17.00). Można porozmawiać, kupić pamiątki czy publikacje. I już planować przyszłoroczne wizyty.