Przez pracę świadczyć o miłości Boga i bliźniego przejdź do galerii

Metropolita wrocławski rozpoczął od przybliżenia okoliczności związanych z wydarzeniami opisanymi w odczytanym fragmencie Ewangelii. Zaznaczył, że jest to początek mowy pożegnalnej Chrystusa, która poprzedziła wyjście z Wieczernika Judasza. - Pozostali z Jezusem tylko najbliżsi uczniowie i im uświadamia On, że jeszcze krótko będzie z nimi, a tam, gdzie On idzie, oni pójść nie mogą. W Jego słowach można wyczuć zatroskanie o uczniów, którzy już wkrótce pozostaną sami i będą musieli się zmierzyć z widokiem Jego cierpienia i śmierci na krzyżu - mówił.

Podkreślił też, że dotychczasowe próby przygotowania apostołów na zgorszenie krzyża spotykały się z ich sprzeciwem i niezrozumieniem. - To ostatni moment, by ich umocnić oraz by pokazać, że Jego fizyczne odejście z tego świata wcale nie oznacza definitywnego zerwania jedności. Jezus dobrze wie, że wkrótce samotnie będzie musiał zmierzyć się z mocami ciemności i śmierci. Dobrze wie, ile spotka Go ludzkiej nienawiści, zła, jak bardzo będzie musiał cierpieć i jak haniebną śmierć poniesie na krzyżu. To wszystko dobrze wie, rozumie, akceptuje. Właśnie po to zstąpił z nieba i stał się człowiekiem. Teraz jednak nie może w pełni wyjaśnić znaczenia własnej śmierci. Sam wpierw musi się z nią zmierzyć i ją ofiarować. I dopiero po zesłaniu Ducha Świętego uczniowie w pełni zrozumieją sens i znaczenie Jego odkupieńczej śmierci na krzyżu - tłumaczył.

czytaj dalej poniżej

Arcybiskup Kupny przekonywał, że apostołowie w Wieczerniku potrzebowali jakiegoś zapewnienia, że w czasie triumfu ciemności grzechu nie pozostaną sami, że będzie z nimi ich Mistrz i Nauczyciel. I właśnie takie zapewnienie w formie testamentu daje im Jezus: "Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie". - Gdy będą się wzajemnie miłowali, na zawsze pozostaną w jedności z Nim, i nic i nikt nie zdoła ich wydrzeć z Jego ręki. Tym fundamentem, spoiwem, najmocniejszą więzią jest miłość. Miłość wzajemna Ojca i Syna ma ponadczasowy, wieczny charakter. Znajduje odbicie we wzajemnej miłości uczniów Chrystusa. Więzami tej ponadnaturalnej miłości Jezus przywiązuje ich do siebie nawzajem, a jednocześnie wiąże ich ze sobą. Na tej miłości jest budowana jedność uczniów jako wspólnoty - wyjaśniał. Podkreślił, że właśnie dlatego ostatnie zdanie dzisiejszego fragmentu Ewangelii brzmi: "Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali".