Stacja pierwsza: Jezus skazany na śmierć

Piłat ponownie wyszedł na zewnątrz i przemówił do tłumu: «Oto wyprowadzam Go do was na zewnątrz, abyście poznali, że ja nie znajduję w Nim żadnej winy». Jezus więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: «Oto Człowiek». (...) A oni krzyczeli: «Ukrzyżuj Go!» (...) Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano. (J 19, 4-5. 15-16)

Jezusa, oskarżanego przez tłum, Piłat przedstawia słowami: „Oto Człowiek!”. Właśnie wtedy nieświadomie Piłat objawił coś, czego sam nawet nie był w stanie zrozumieć: Jezus, posłany przez Boga, jest prawdziwym człowiekiem.

Swoim życiem na ziemi Jezus wprowadził nową komunię z Bogiem. Stworzył wzajemność: wziął na siebie to, co oddziela ludzkość od Boga, dopełnił w sobie los każdego człowieka, a w zamian dał nam udział w życiu Boga. Przyjście Boga na ziemię przez wcielenie Chrystusa na zawsze będzie źródłem zadziwienia. Już w drugim wieku święty Ireneusz z Lyonu mówił: „W swojej nieskończonej miłości Chrystus stał się tym, kim my jesteśmy, abyśmy my stali się w pełni tym, kim jest On”.

Dzisiaj modlimy się za naszą ludzką rodzinę na całej ziemi. Prosimy Boga, żeby nowe braterstwo, które przyniósł Chrystus, urzeczywistniało się pośród nas.

Jezu Chryste, Ty byłeś jednym z nas. Niewinny, zgodziłeś się nawet na to, że skazano Cię niesprawiedliwie na śmierć. Przez Twoje człowieczeństwo promienieje Boża dobroć a w nas zaczyna już płonąć ogień Twojej miłości.