Wyróżnione specjalnym insygnium „Ojczyzna Swemu Obrońcy” zostaną miejsca spoczynku czterech żołnierzy Kampanii Polskiej 1939 roku, którzy 80 lat temu stanęli w obronie niepodzielności i suwerenności Rzeczpospolitej Polskiej. Oto oni:

Podpułkownik Władysław Żabiński – urodzony w 1892 roku w Łososinie pow. Kosów w woj. Poleskim. W 1913 roku ukończył Gimnazjum w Białymstoku i wstąpił jako kadet jednoroczny do wojska rosyjskiego. Rok później ukończył szkołę oficerską w Peterkowie. Brał udział w I wojnie światowej w stopniu kapitana. W grudniu 1917 roku wstąpił do II. Korpusu Polskiego. Brał udział w bitwie pod Kaniowem, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej, z której został zwolniony w październiku 1918 roku. Powrócił do kraju i wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego.

Od 1934 roku służył w Korpusie Ochrony Pogranicza. Dowodził batalionem KOP „Orany”. We wrześniu 1939 roku brał udział w walkach z Niemcami jako dowódca 79. Pułku Piechoty w Samodzielnej Grupie Operacyjnej „Polesie” generała Franciszka Kleeberga. Po jej kapitulacji znalazł się w niemieckiej niewoli, którą opuścił dopiero wiosną 1945 roku po wyzwoleniu obozu jenieckiego przez wojska amerykańskie. Przez swoich kolegów oficerów został wybrany komendantem zgrupowania oficerów WP w Willebadessen i pełnił tę funkcję aż do momentu powrotu do kraju w marcu 1946 roku.

Osiadł we Wrocławiu, znajdując pracę w Państwowej Fabryce Sztucznego Jedwabiu, zarabiając na życie jako kasjer. Pracował tam 1960 roku kilkukrotnie unikając zwolnienia jako przedwojenny oficer dzięki wstawiennictwu przyjaciół. W tym samym roku przeszedł na emeryturę, szukając jednocześnie możliwości dorobienia do skromnego świadczenia. W 1964 roku rozpoznano u niego gruźlicę. Po krótkim pobycie w szpitalu skierowano na leczenie sanatoryjne. Zmarł w Kamieńcu Ząbkowickim w 1965 roku.

Został odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi czy Krzyżem Kaniowskim.