Stacja VI

WERONIKA OCIERA TWARZ JEZUSOWI
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste…

Znowu ktoś na drodze…
Weronika. Znam ją. Naiwna dziewczyna.

Przekonywała mnie, że miłość
może być piękna i czysta.
I co teraz? Porzuciłem miłość.

Nie podchodź do mnie, dziewczyno!
Schowaj tę białą chustę,
nie ocieraj, nie brudź jej…

Serce boli, nie ucichło,
żyje w martwej pustce.

JA JESTEM TWOJA MIŁOŚCIĄ.
Otrę ci twarz i odnowię twe serce.

(Chwila ciszy). Któryś za nas cierpiał rany…

Idź do STACJI VII