Zakosztowali Męki Chrystusa

W mroźny i śnieżny wieczór 16 marca wyruszyły EDK z dominikańskiego kościoła na Ślężę (4 trasami):

Miłość ważniejsza od cierpienia,

z wrocławskiego Kozanowa i wrocławskich Pilczyc do Trzebnicy:

W tym roku naprawdę ekstremalnie,

Co dziś w nocy we mnie umrze?,

z Marcinkowic do Jutrzyny:

EDK Marcinkowice-Jutrzyna,

z Namysłowa do Wołczyna, Brzegu i Kluczborka:

Bardzo, bardzo ciężko,

z Lubiąża, Milicza i Góry do Głębowic (oraz dwie dodatkowe z Góry wracające różnymi trasami z powrotem do Góry);

Nie przestraszyli się mrozu,

Chodzi o spotkanie.

Tydzień później, 23 marca, można było wybrać EDK z Wrocławia-Kleciny na Ślężę lub z Wrocławia-Kleciny na Ślężę i z powrotem:

Po raz pierwszy z Wrocławia-Kleciny,

z kościoła uniwersyteckiego EDK, której patronował św. Józef, oraz EDK NMP Wspomożycielki Wrocławia:

Ekstremalna, bo całodobowa;

z kościoła NMP Fatimskiej na wrocławskich Maślicach można było wyruszyć w EDK Pompejańskiej do Żernik Wrocławskich oraz wybrać którąś z czterech tras poświęconych NMP Fatimskiej - prowadzących różnymi drogami m.in. przez Tyniec Mały i Oleśnicę:

Życie z Jezusem ekstremalne albo żadne,

zobacz też TUTAJ;

z Dobrzykowic do Gajkowa, Trzebnicy lub Henrykowa:

EDK z Dobrzykowic w poszerzonej formule,

Droga ciszy i pokory;

Z Lewina Brzeskiego do Brzegu:

Poszli ze św. Franciszkiem.

Najkrótsza z proponowanych tras liczyła 15 kilometrów (nie spełniając właściwie wymogów EDK, ale wychodząc na przeciw zapotrzebowaniu zainteresowanych osób) - była to EDK wychodząca i powracająca do Góry; najdłuższa liczyła 144 kilometry i nosiła nazwę Niebieska-Fatimska Światła (okrążała wielką pętlą Wrocław). Uczestnicy tej ostatniej nie ukończyli wędrówki - przerywając ją w Nadolicach Wielkich. Uznają, że było to cenne doświadczenie. Oto relacja autorki i uczestniczki tej EDK: zobacz TUTAJ.